Կո­մի­տա­սի խնամ­քը ստանձ­նե­ցին նրա բա­րե­կամ­նե­րը: Ար­շակ Չո­պա­նյա­նի ջան­քե­րով ստեղծ­վեց Կո­մի­տա­սի խնա­մա­տար հանձ­նա­ժո­ղով, տար­բեր տա­րի­ներ ո­րի ան­դամ­ներ դար­ձան Ա. Չո­պա­նյա­նը, Մ. Բա­բա­յա­նը, Ա. Հա­րեն­ցը, Փա­րի­զի հոգևոր ա­ռաջ­նորդ Վռամ­շա­պուհ ե­պիս­կո­պոս Քի­պա­րյա­նը, բժիշկ­ներ Հ. Օ­հան­ջա­նյա­նը, Պ. Քո­լո­լյա­նը, Նևրու­զը, Ն. Ար­թի­նյա­նը, պրո­ֆե­սոր Ն. Ա­դոն­ցը, Ա. Ճևա­հի­րյա­նը, Մ. Պա­պա­ջա­նյա­նը, Գ. Սի­նա­պյա­նը, Վ. Պաս­տա­կյա­նը, Վ. Սար­գի­սյա­նը. Գ Դամ­լա­մա­յա­նը, քար­տու­ղար­ներ Հ. Սե­մեր­ճյա­նը և Ա. Պարթևյա­նը:

Բ. Քե­չյա­նը գրում է. «Զին­քը մօ­տէն ճանչ­ցող­ներս իր ջղա­գա­րու­թիւ­նը կը վե­րագ­րենք ե­րեք պատ­ճա­ռի. Ա. խո­րունկ ցն­ցու­մը զոր ան կրեց, Բ. պա­տե­րազ­մին բեր­մամբ իր նիւ­թա­կան ան­ձուկ վի­ճա­կին հիմ­նո­վին քայ­քա­յու­մը և Գ. իր խս­տակ­րօն ժուժ­կա­լու­թեան ջղա­յին հետևանք­նե­րը»:

Ղրիմի ափերի մոտ հայտնաբերվել է 79 տարի առաջ խորտակված «Արմենիա» շոգենավը: Այս մասին տեղեկանում ենք ռուսական «Звезда» հեռուստաալիքից:

Կո­մի­տա­սի հի­վան­դու­թյու­նը, որ հե­տո պի­տի ախ­տո­րոշ­վեր որ­պես manie de persecution՝ հա­լա­ծախտ, ու­ներ պատ­ճառ­ներ և ու­ներ պատր­վակ­ներ, դր­դիչ­ներ:

Իսրայելի Haaretz թերթն անդրադարձել է Թուրքիայի իշխանությունների՝ Հայոց ցեղասպանության ժխտողականության քաղաքականությանը՝ ներկայացնելով Լոնդոնյան տնտեսագիտության դպրոցի պատմաբան Մարկ Դևիդ Բերի հոդվածը:

Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը և տիկին Աննա Հակոբյանը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի 105-րդ տարելիցի կապակցությամբ այցելել են Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր: Վարչապետ Փաշինյանը Ծիծեռնակաբդերդի բարձունքից հանդես է եկել ուղերձով.

Հայոց ցեղասպանության 105-րդ տարելիցին, որ նշվում է ապրիլի 24-ին, Հայաստանում ու բազում երկրներում պատրաստվում էին մասշտաբային միջոցառումներ, բայց մեծ մասը կորոնավիրուսի պանդեմիայի պատճառով բեկանվեց կամ կանցկացվի խիստ կարանտինի պայմաններում:

83-ա­մյա Գո­հար տատն այս տա­րի Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի բար­ձունք գնա­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն չու­նի: Տխ­րել է. հոր, մոր տա­տե­րի ու պա­պե­րի հի­շա­տակն ինչ­պե՞ս է հար­գե­լու: Ան­մար կրա­կին մո­տե­նա­լու ու մտո­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն թեև չու­նի, բայց մոր պատ­մած հի­շո­ղու­թյուն­նե­րը մինչև այ­սօր էլ թարմ են մնա­ցել:

Հայոց Մեծ Եղեռնի 105-րդ տարելիցն է: Ես կրկին ժապավենի նման ետուառաջ եմ պտտում Ամերիկայի Համախարբերդի միության ջանքերով և օժանդակությամբ, Խորհրդային Հայաստանի քարքարոտ մի հողակտորի վրա փյունիկի նման վերածնված խարբերդցիների դեմքերն ու խորհրդավոր հայացքը:

Տու­նը վե­րած­վել էր յու­րա­տե­սակ հայ­կա­կան օ­ջա­խի: Այս­տեղ հա­ճախ կա­րե­լի էր տես­նել Վա­րու­ժա­նին, Սիա­ման­թո­յին, Ռու­բեն Սևա­կին, Շա­հան Պեր­պե­րյա­նին, Տիգ­րան Չյո­կյու­րյա­նին, Հա­կոբ Սի­րու­նուն, հայ գրա­կա­նու­թյան ին­տե­լեկ­տուալ­ներ Կոս­տան Զա­րյա­նին ու Հրանտ Նա­զա­րյան­ցին, դե­րա­սան Վահ­րամ Փա­փա­զյա­նին և բա­զում ու­րիշ­նե­րի: